Yeğin Umarsızlık

_ yabancı bir dildeki türküye öykünüp
sunturlu leylak rengi siste ayaklarımı çeldin
ve kırık yağrınla öksene takılıp şeddelendim
artık yaprak gibi çırpınmak faydasız takıldığım bu dalda

kederin sığınağı gün eriyor ömrüme

_ yardım et bana ergen rüzgâr
dağların çukurlarında beşik yumuşaklığı var
sığınak arayan yapraklarla ört üstümü çimenlerde
tepemde esridi artık dönmekten bulutlar

güneş zaten körkütük sarhoş

_ bırak sürgün vereyim bu son gecede
ıstırapla mıhlandığım yemyeşil dağlar
biçilmiş bahtıkara yıldızlar gibi saç beni
ormanına yada hiç gitmediğim o şehrin eski bahçelerine

bu şedit aşk karşısında umarsız kaldım

_ çırpınıyor kulaklarımda kelebekler
yoksa rüzgâr mı bu ıslık çalan huzur veren ışığın akşamına
tembel yürüyüşlü yıldızlar çıldırmış olmalı
yırtıcı su parıldıyor cılız dereden mutluluk şakıyarak

yağmur süpürüyor elimde kalanları yol kenarlarına

_artık bende umut bitti
görkemli ve acılı günbatımında yapayalnızım
sadece kabaran dalga dalga ölüm sisinin büyüyüşünü seyrediyorum
yitik manzaralar geçiyor penceremden yağmurun tonları koyulaştığında

yine seni andım tek başıma İnanna
dallarını geceye yayan ulu çınarın altından