Yeryüzünün Efsunlu Tanrıçası

Bu aralar önsözsüz kitap gibiyim

anıları içine hapis etmiş

bir çivinin uçunda duvara asılı,

siyah, beyaz bir resim gibi

ardımda kalan yaşanmışlıklar

gidilmeyen yolların uzaklığı

aklımı kurcalayan deli sorular

içimde hâlâ ölüme kafa tutan bir kentin direnişi var!

Hayat kavgasında çok yara almışsan eğer

yara aldığın yerden, yürekten

ardına bakmadan gitmen gerek derdi annem!

bu yüzden sessizce gittim ben

kırmadan, dökmeden

kırılarak gittim!

Gün olurda, bir ince sızı voltalarsa solunu

bil ki

anıların isyana duruşudur

fırtına vurmuşsa düşlerine

ardından gelen yağmurda sırılsıklam kalmışsan

derinden bir iç çekip,

gözlerin dolu bakıyorsa gurbet bildiğine

unutma!

bütün kavgaların ardında büyük sevdalar var...

Bilirsin;

oldum olası bahara büyüktür sevdam

yeniden doğuşun simgesi

tabiat ananın mis kokulu doğumudur

papatya kokulu baharlarda

yüreğimi mesken tutan devrim'e daha da çok özlem duyarım

hayata kafa tutan asi, direngen kadın olurum yine yeniden...

Dedim ya;

bütün kavgaların ardında büyük sevdalar var

ben yine yılmadan

devrimci gülüşümle

gül kokulu hayallerimle kavganın ön saflarında olacağım

sana söz.

Çünkü;

ben anneyim

güneşi doğuran

yeryüzünün efsunlu Tanrıçası, devrimci kadınıyım

bana yılmak, yıkılmak yakışmaz ki!