Yıldızlar

yıldızlar da ölür

parlamaksa kaderi

kibrit çakıp

ömür yakarlar

en unutulmaz yerinde

öyle bakarsın işte

her şey geçerken iz bırakır

saklama kirpiklerini

ben unutsam

yalnızlığım tanır

beraber

bakışlarından azade

yaşamayı öğrendik

kapatma gözlerini

sessizliğin konuşur

sustukça

içimde çoğalırsın

ruhumun tam ortasında 

yavaş yavaş kanarsın

çiçeğim 

hiç yeşermedim

senden sonra 

izin mi düşmüş

izdüşümün mü

kalmış bir şey içimde

ne zaman yeşersem

dallarım kırık kalır