Yıldızlarını Sökmüşlerdi

seni anlattım içimdeki karanlığa

yok, akşamdı görmedik dediler


mahpustuk ihtilal gecelerine

yıldızlarını sökmüşlerdi loş gökyüzünün



ağlıyorduk gözyaşlarımız çalıyordu gençliğimizi

verevine çizgiler düşürüyorduk alın çukurlarımıza



gözlerimiz bağlıydı, gözlerimiz inadına şehlâ

gelincik aradık ranzalarımızda ıtır dağladı avuçlarımızı



tırnaklarımız çoğaldı şakaklarımızda, gündüzü doğuramadık

perdeler loştu, perdeler yok, sokaklar jandarma yeşili




sirenler söyledi türküleri, ağaçlar devrildi idamlara

gözler bağlandı, ayaklarda pranga....

28 Ekim 2025 954 şiiri var.
Beğenenler (8)
Yorumlar (6)
  • Acıklı bir karanlık öyküsü. Yıldız sökülmesi metaforu ise hem rütbe hem de umut, sevda, düş gibi güzellikleri çağrıştırdı zihnimde. Acılar da gece gibi ama şafaktan az öncesi her zaman. Yoksa nasıl yaşar insan gün doğacak düşüncesi olmadan. Karanlık günler gelmesin bir daha. Güzeldi Tarık hocam. Selamlar. Tebrik ediyorum 🌾✍🏻🍂

  • 47 gün önce

    Sokaklar her ayaklandığında ayaklara prangalar takıldı.Ayaklarda yüzyılların nasırı oluştu.Selam ile,sevgi ile.

  • 48 gün önce

    Kalemine sağlık üstat

    Selamlar