Yok Olmanın Sessiz Sarsıntısı

Küllerinden doğmuş bir gecenin

Güneşe hiç çıkmayan sisli yollarında

Bir ateşböceğinin ışığını takip ederek

Rüzgarın götürdüğü yere sürdüm düşlerimi

Bile bile yok ettim adımlarımı usulca

Bütün yaraları sardım da

Bir seni unutamadım

Kim kaybolmak ister ki

En mutlu anında kalbinin

Yok olmayı, yok edilmeyi

Dünyanın bütün şarkıları hep bir ağızdan

Hiç kimse vazgeçilmez değildir dese

Vazgeçebilir mi insan sevdiklerinden

Ya solarsa bir gün gül bahçeleri

Kurumuş bir yaprağa yıllar sonra

Nefes üflemenin kıymeti kalır mı

Kor ateşleri harlamak mı yoksa

Bir ruh esintisiyle canlara

Can katmak mı daha zordur

Hangisi kış bahçelerini ısıtır

Yok olmak mı

Kaybolmak mı

Mutluluk tek kelime

Anlamı binlerce hece

Acıtanlar uyanır da bir gece

Pişmanlığın acısını yaşar

Kinsizce

Kimsesizce

Sessizce