Yok Olmuşum

Güneşin ıssızca battığı bir anda,
Bu yalnız şehrin girdabına sokulmuşum,
Gelinliğini eritmiş dağlar ardında
Senli günleri unutmuşum.
Sensizliği anlatığım yıldızlarla
Dert ortağı olmuşum
Hasretin ölüm kandilini yakınca,
Yıldızlara tutunmuşum
Bir aydınlık görüyorum ufuklarda
Hayalini o ufka kondurmuşum.
Gözlerin gözlerimi bulunca
O mutlu gül bahçesine koşmuşum.
Deniz kokulu bir diyarda
Senin kokunu solumuşum.
Geçtiğin yürüdüğün yollarda
Bana sarılan gölgeni bulmuşum.
Seni sevmenin verdiği coşkuyla
Senin sevdiğin şeylere vurulmuşum
Seninle oturduğumuz rıhtımda
Denizle birlikte bende kudurmuşum.
Sen gittin gideli umut yok yaşamakta
Meğer ben senle varolmuşum.
Şehrin en uslanmaz haykırışında
Senin o sevgi sözlerini duymuşum.
Bir nevbahar sıcaklığında
Merhamet dolu kalbine sığınmışım
Sonra birgün başka biriyle
Başka diyara yolcu görünce seni
Seni hatırlamadığım bir yerde
Ölümün o sır perdesine kavuşmuşum
Seni hatırlatan bu dünyadan yok olmuşum...