Yoksul Bir Duldur Gülüşüm

umudumu siyah bulutlarda kaybettim
kalbimi bir dul hüznü bürüdü
bir yanım çöktü.suyu çekildi nehirlerin
buğulu gözlerimden bir ceset yığını geçer
penceremde bir dul kadının bakışı
kader beni karanlık tünellere sürüdü
gönlümün kurak toprağını
dul bir kadının elleri biçer

hangi birinin saçına tutunsun rüzgarım
telleri kırık ve ak tünemiş baharlarıma
zindan soğuğu yemiş dul bir yalnızlıktır üşüdüğüm
boğazımda hasret hıçkırığıdır
beton taşlıklarımda dul kalmış düşler
ölüm giymiş bir dul kadınındır bu düğün

ertesi gün mecbur olsa da güneş açmaya
orman dağsız,üzüm bağsız
çiçek arısız.arı balsız,yalnızız artık yalnız
özlemlere gebe evimdeki oğul ana kız
flu bir geçmiş tutunur dul kalmış ömrüme
kapımda köpekler suskun.evimde çocukların
çiçekleri isyanda penceredeki saksıların
dar geldi dünya şimdi tüm diller pervasız
tutunma dalıma dul kalmış hülyalarım
kırıldı koptu tutunduğum dal,kaldım kanatsız

basiretsiz bir gülüş çelişkili dudaklarımda
mobilya döşeli evim bomboş sanki
yoksul bir duldur şimdi gülüşüm
hayatımın romanı yarım kalldı
ömrümden yirmi yıl gitti sen gidince o gece..
ateş giyindim şimdi bedenime
kurşun y/arası kömür karasıdır dul gözlerim
bir ak güvercin seke seke geçer güzergahımdan
bir dileğe tutunur dul yanım
ah bir yanım!
yine yangın yine geçerim yanından bir çalım
ah şimdi ölüm kaldı adım