Yolda Kalan Dua

Yoluna taş diziyorum,

ayağına çamur bulaşmasın diye.
O da topluyor o taşları
ayağıma taş değmesin diye.
Birbirimize değil,
birbirimizin incinmeyişine varmaya çalışıyoruz.

Ben senden geçerken
kendimden de geçiyorum.
Sen benden kaçarken
bir adım daha yaklaşıyorsun kalbime.

Gönlümüzde kırılmasın diye tek bir kelime,
susarak konuşuyoruz günlerdir.
Göz göze gelmemek için değil,
gözden düşmemek için kaçırıyoruz bakışlarımızı.

Ve biz aşkı öyle öğrendik:
el tutmadan, el uzatmak.
Bir damla suyu, çölde
bir ömürlük niyetle sunmak.

Sevmenin en zor hâlinde duruyoruz:
dokunmadan sevmek,
konuşmadan anlamak,
kavuşmadan beklemek…

Taş döşediğimiz yolları birlikte yürümedik hiç.
Ama o yolların her taşında
birimizin duası, diğerimizin susuşu vardı.
Ve belki de en çok orada sevdik birbirimizi:
birbirimize varmadan, birbirimizi birbirimize.