Yollar Biter Geç Kalırım

pembe düğmeler mışıl
pürüzsüz eğimler dolduruyor bakışlarını
uyan pencereler uyan
akşamın tıkırtıları geçiyor
öp bulutları ayaklarından

beni de savursanız boşluğa
rengim değişse
mandallar ısırdığında korksanız
yalan dolu dudaklar düşse
yollar biter geç kalırım
tenini gösteren tül içinde davete

toparlansa gölgeler gitseler
gitseler ve gelseler
sıcak çayırlarda kaybettiğimiz düşleri bulup
sarılsalar
yeşilimiz soğuyana dek
mutlu olur muyduk

kapının arkasında ağaç yaslı
öfkesiyle yıkacak yalnızlığımızı
yaprakları da kımıldamıyor artık
son kez yardım etsek
gel
buyur desek içeri
biraz şefkat biraz su

köylü çocuk kaşlarını indirdi
seviyorum
yeşili örtüm üstüme
salıncaklar kurup ıslansak
karıncalar telaş içinde kaçarken yuvalarına
ağlasak biraz.