Yorgun
Sevdayı başıma sardın saralı,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Senden ayrı düşsem yürek yaralı,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Karanlık geceler üstüme çöktü
Şeytalar başımdan kaynar su döktü
Gurbet dedikleri belimi büktü,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Gönül deryamızda ırmaklar çağlar
Hasretlik çekenler yürekten ağlar
Gelmek istesemde yol vermez dağlar,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Sen Türküler söyle bense yorgunum
Fırtınalar kopsa yine durgunum
Ayrı kalsak bile sana vurgunum,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Sanmam bu dünyada gülecek yüzler
İçimde bir duygu hep seni özler
DOĞANAY'ı dersen yolunu gözler,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun
Sefer eylesem de Haleb-i Şam'ı Dindirmez hiç bir şey efkârım, gam'ı Neyleyim sen yoksan böyle bir nam'ı Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun
Halis Kandemir
Yürek sesinize ses vermek istedim şairim Saygılar