Gönül Yorgunu

Çığlıklar yükseliyor gecenin zifirinden 

Dolu dizgin yıllarım geçiyor yine gözümün önünden 

Demi tüterken şavkın fecirinden 

Çok oldu bekleyeli …

Çok oldu gelmeyeli…

Anlatılan bir masalın kahramanı gibi süregelen

Rastgele gönül tortularını sil bu defterden

Güz düşünce bahara bende sararıp solacağım elbet

Elbet kabuk bağlayacak kanayan yara

Ve elbette ki gün ışığına hasret gözlerim,

Yağmurlara eşlik edecek

Bir karanfilin koynunda filiz verecekse ümidim 

Onu da koparacağım dalından 

Varsın açmasın çiçekler ,

Varsın gelmesin hiç bahar 

Avuç içinde biriktirdiğim yıllarım bana yâr.