Yorgun Şiir

benim aklım karışıktı, onunla saçları düz
ve siyah ve uzun ve sonra çok uzak falan
hep onu düşünüyordum ben,
o onu düşündüğümü hiç düşünmezdi
ya da ben fazla arkaplancı, çekinik, saklambaç
belki arar beni, bulur sobeler falan..
ben çocuksu, o su katılmamış rakı gibi
sert, çarpıcı, bazen baş ağrısı
ve aklı baştan alan, kalbim gözlerine mesth..
o güzeldi, ben şiir yazardım
o bilmezdi, ben yine de severdim
ben romantizm akımıydım sanki
o bana tepki olarak doğmuş relaizm gibi falan..

aşk
çok yorucu
bir kavram.

ölsek de dinlensek artık, bana kalırsa.