Yoruldum
Yoruldum
Bir başıma olmaktan yoruldum
Hayal kurmaktan
Seninle olan hatıraları anımsamaktan
Üzülüp üzülüp ağlamaktan
Huzursuz gecelerde uyuyamamaktan
Ve sana özlem dolu şiirler yazmaktan yoruldum
Yoruldum
Sadakatsiz ve fütursuz bakışlarından yoruldum
Aşağılanmaktan
Devamlı rol yapmaktan
Çöp misali bir kenara atılmaktan
Ve camlara, kapılara bakmak varken
Tavanlara, duvarlara bakmaktan yoruldum
Yoruldum
Seni düşünmekten yoruldum
Kendimi değersiz hissetmekten
Tekrar tekrar talep etmekten
Geri plana itilmekten
Çaresizce umut etmekten
Ve sürekli seni beklemekten yoruldum
Yoruldum
Her zaman haklı olmaktan yoruldum
Haklı iken susmaktan
Kendimi savunamamaktan
Hep alttan alan olmaktan
İçim kan ağlarken güçlü kalmaktan
Ve belki de kendimden yoruldum
Yoruldum
Yorulmaktan bile yoruldum
Seni kıskanmaktan
Bu anlamsız durumdan
Sana olan takıntılarımdan
En çok da sana hâlâ âşık olmaktan yoruldum
Ve galiba seni de yordum
Kim yorgun değil ki usta, kim yorgun değil ki?
Kimimiz vefasızlıklardan, kimimiz sadakatsizliklerden... En çok da
Devamlı rol yapmaktan
Çöp misali bir kenara atılmaktan
Ve camlara, kapılara bakmak varken
Tavanlara, duvarlara bakmaktan
Yorulduk...
Bize tercüman olan şiire ve şairane selam olsun...