Yüreğim Gurbet

Ben seni yüreğime alırken,

Sen beni kalbine bile almadın.
Sana giden yollar belliydi,
Ama sen…
Beni içinden bile geçirmedin.
Ben en çok,
Sevdiğim hâlde sevilememenin gurbetindeyim…

Benim gurbette kalmam sınırla olmadı,
Seninle aynı şehirdeyken bile,
Sana ait olamamakla başladı…
Sen yanımdayken bile,
Beni gözlerinle görmeyişinle başladı.
Yüzüme güldüğün hâlde,
Kalbine hiç sığamayışımla…

Bu nasıl bir aşk ki,
Ben susarken bile içim bağırıyor sana.
Sesim çıkmasa da,
Her nefesim “dön” diyor.
Ama sen duymuyorsun…
Çünkü çoktan gurbete çevirdin kalbini bana.
Ve ben…
Aynı bedende,
Sürgünüm hâlâ.

Ne gurbet ellerdeyim,
Ne de yârin gözlerinde…
Ortada bir yerdeyim,
Ama her yerde yabancıyım.
Adımı bile bilmeyen insanların arasında,
Sana adanmış bir kalbin yükünü taşıyorum.

Ben seni yaşarken,
Sen beni öldürdün yavaş yavaş…
Ve şimdi ne senin yanındayım,
Ne de kendimde…
Yani gurbet dedikleri şey;
Senden başka hiçbir yere benzemiyor.
Ben en çok,
Sana ait olamamanın gurbetinde yanıyorum.