Yüreğimin Depremindesin...

Yüreğimin depremindesin
Şiddeti 0.5...
Korkuyorsun öleceksin diye,
Ama bilmiyorsun ki!
Hep var olacaksın bu kalbimde...
Sesini duyan yok...
Enkazın altındasın,
Ellerini uzatıyorsun bana doğru,
Çıkarıp atamam ki kalbimden...
Söküp atamam bir çırpıda,
Bunu benden isteme!
Hala bilmiyorsun değil mi?
Seni oradan kurtarırsam,
Yaşamımın sona ereceğini...
Anla artık anla!
Sensin yaşama sebebim,
Sen, o daracık yürekte,
Kocaman bir yer edinmişsin...
Nefes alamıyorsun...
?Kurtarın beni? diye çığlık atıyorsun,
Ama bilmiyorsun,
Sesini duyan bir ben varım...
Kimse yardım edemez sana,
Ne itfaiye ne bir başkası...
Karanlık, kapkaranlık bir odadasın,
Koşuyorsun , ama hep
Geldiğin yere dönüyorsun
Kalbime...
Şimdi anladın değil mi beni?
Ben de sensiz bu hayatta,
Nefes alamıyorum...
Sana ihtiyacım var,
Çünkü ;
Sensiz yapamıyorum...
Ben her gün enkazlardayım,
Her gün çıkmazlardayım,
Ve her gün;
Senin bana döneceğin günü bekliyorum...
Gelmeyeceğin gün bil ki:
İşte o zaman , cansız bedenimle
O karanlık odada bir ölüyüm...