Yürüdün

dalganın çığlığı vuruyor
uçurum eşiğine
denizi dövüyor öfkesi ile zaman

sen
miladıydın doğumun
miadı dolan ömrün arifesinde
şubat'a saklı öykünün iklimi kurşunlayan tetiği
nisan soludum göğsümde, delip geçerken kor mermi

biliyordun
faili meçhul değildi yaram
üç cemre misali düştün damarıma, pıhtılaşmış iken böylesine yarın

küllerim yandı kıvılcımından
hıdrellez salıncakları kuruldu avuçlarından, avuçlarıma
ben yandım

ben yandım da doğdum
miadım dolarken o metruk fenerin kayalıklarında
zıbınlar kuşandım

deniz çıkardı kırkımızı
kırka bölünürken hüznüm
o okudu ilahileri

ben yürüdüm,

ben yürüdüm
zihnimdeki nüzul sürgünlerden uyanıp
omzuna düştüm belki

belki yorgundun
belki benden beter sürgün
söylemedin, gittin

dizlerim çözüldü
hasretin vurdu gecenin köprücük kemiğine

şimdi,

dalganın çığlığı vuruyor
uçurum eşiğine
denizi dövüyor öfkesi ile zaman ...