Zaman

Gün dökülürken hazanın dalından
Karıncalar sevda toplar mevsimlerden
Gizemli rayların sesini çıkartırken yağmurlar
Bulutlu hüzünler dökülür zaman üstüne
Su ateşe, gündüz geceye hasret kalır

Güz ırmakları özler bahar türkülerini
Yarınlar coşkuyla titrer dağ soluğunda
Semada ki öfke toprağa gözyaşı bırakırken
Çoban ateşlerin ıslığına gece karanlığını yükler
Ay güneşe, yer göklere hasret kalır

Gece esner saçlarını bırakır seherlere
Gün daha uyuyamamış kuytuların boşluğunu kucaklar
Yıkılmaz bir sevdanın doruğunda dağlar duman savururken
Dereler duvarların gölgesine sarılarak umuduna köpürür
Deniz karaya, doğu batıya hasret kalır

Cemreler ruhundaki yankıyı sulara bırakır
Ağaçlar yeşil entarisini ütüler özenle
Yıkılmaz köprülerde kanatlarını açarken bulutlar
Ayaz zamanlara bir avuç ter bırakır
Enlem boylama, sıcak soğuğa hasret kalır

Uzak köylerin bilinmeyen kırlarında
Tonu mavi sarılışlar uykularda kalır
Güller koyarken simli perdelerini zaman üstüne
Yutkunur gülüşü emsalsiz güneş gölgesinde
Hayal gerçeğe, güzel çirkine hasret kalır