Zavallı

Dişil çizgiyi izler
Gençlik hendeğinin suları
Kayıtsızlığında
Uçurum dilberinin

Yol haritasına dönen
Teninde
İnletir
Ucuz şarapların demlediği geceleri
Diner
Rahmindeki sancı

Ve
Yeşildir
Artık
Ağacının gövdesinde
Tırmaladığı yaşamı

Tez unutur
Ayaklarına açan mevsimi
İki kurban verip
Göçmen bulutların rüzgârına/
Tüketir
Hızla sarhoş vakitleri

Zaman eskir!

An olur
Biter ayak uydurma ikilemi
Uzaklaşır
Çapa işlemez topraklarında
Kendi kokusundan

Dili tutulur

En basit gerçek
Anlaması zor olandır
Yorar beynini

Zavallı

Tükenir