Zehra

Zemheri ayazları eserken pencerimin kirli köşelerinde
köşe başı kuşlar kaçışıyor soğuktan titreyen ellerimde
gel zaman git zaman güneş açıyor
yokluğunun ardından gecen ikinci mevsimde

Ebedi uyumak istiyorum birden saçlarım ağarıyor
budala herif diyor kuşlar,aldanma kar yağıyor
donuyor gözlerimde tek bir damla
seni yazdığım sayfalarda mısralar ağlıyor

Hayat dolu yapraklar bırakıyor sevdiği dalları
sonra masum bi dalgalanma gezdiriyor kırları
şafağın batışında bilinmezlik hakim
güneşle beraber çağlıyor sevgimin pınarları

Rahvan yelelerinde esen bir rüzgar gibi
ötüken yaylarında yetişen otlar gibi
saf, temiz ve birazda türk
inancım öyleki, sevgimin rengi turkuaz gibi

Allah aşkı yaşanır kalbimin taa derinliklerinde
küfürden başka ne var ki dinsizin dilinde
sana olan sevgim Allah'a olan aşkımdandır
öyleki görecek zaman aşkımı, şu garip ömrümde