Zerdaliler Açmadan

bahar kapıyı çaldı Maria

soğuk yavaş yavaş

dağların yükseklerine çekiliyor

gün ışığı daha çok vuruyor pencereme

kuşların sesi daha bir duyuluyor artık

patladı patlayacak zerdali tomurcukları

uzun ve soğuk kış gecelerini yenmenin hevesi bu

rengârenk açacaklar yine

ben pencere önüne çiçek koymayacağım belki

uzun ömürlü oluyorlar uzayan günler gibi

ve her su verişimde sen kokuyorsun

sen penceremin önünde bir çiçek oluyorsun

ben başında bekliyorum

kuşları ve zerdalileri göz ardı ederek

beklemek Maria yaşamanın hangi mevsimidir?

değişim mevsim eliyle indiriyor kendini yeryüzüne

değişiyor su

değişiyor toprak

insan da değişiyor elbette

sonra değişim de değişiyor öbür mevsime

bir mevsim bir başka mevsimin inşaat katı oluyor

geriye kalansa yetiştirdiklerimiz

yetiştiriyoruz Maria

hakkını veriyor muyuz bilmiyorum ama

yetiştiriyoruz

çocukları

bitkileri

ayrılıkları

acıları

ama ben en çok çiçek yetiştirmeyi seviyorum

yetiştirmek mi kolay öldürmek mi Maira?

bu bahar penceremde çiçek olmayacak belki

küçücük bir düzlükte

aşk büyütmek kolay değil

hem bulutlar da o kadar tahammülkar değiller

onların gidecek çok mevsimi var

benimse tek mevsimim yokluğun

hiçbir şey benim seni beklediğim kadar

beklemiyor Maria

çok hızlı akan bir hayat var penceremin dışında

kimsenin kimseyi görmediği bir hayat

öyle hızlı ki her şey

korkuyorum

pencereme bir çiçek koymaya

ya uyarsa diye dışardaki hayata

korkmak Maria kendin için midir onun için mi?

bir ben mi böyleyim bilmiyorum

dünyanın küçük bir çivisini sökmüşüm de

okyanuslar o minik boşluktan

kendini salıveriyor sanki sonsuzluğa

yavaş eksiliyor

hızlı hatta ansızın çekip gitmesini istediklerim

ama güzel olanlar hızlıca çıkıyor hayatımdan

söylemiş olmalılardı beni büyütenler

güzel şeylerin zor birikeceğini

ama erken yitirileceğini

istiyorum ki Maria

bir çiçeğe yeniden yer verebileyim penceremde

geç büyüsün ama hiç solmasın

sence Maria biriktirmek mi yitirmek mi

zor gelir yüreğe?

yaşamak bir sevinç meselesi Maria

sevinicek çok şeyi olmalı insanın

sayısı artmayanları sevmeyi kabullendikçe

yaşamak sevincin de azalıyor

onun için diyorum ki Maria

zerdaliler açmadan

bir çiçek mi koysam pencereme...