Zor Mu Sanıyorsun

Gözlerinin içine bakamadığım iki kelime;
Cinnet ve cinayet!
Gizemli aşk fetihleri şehrah ile yapılmaz
Patika yollar uçurum besler avuçlarında
Her son kurşun, her söz kanser olur ömrüne
Hamakatlıktır gün doğarken müjdelemek sabahı
Bezirganlara mabet daveti şuursuzluk...
Oysa levislerini soyup şiirleştirmiştim seni
Şımarık, yılışık hislerin küf ormanıydı geçişsiz
Katil pitonların ıslık çaldığı bataklık
Hükmün değersizdi, sihirli lamban kırılmıştı çoktan
Çile taşlayan ruhun payı ölümüne özlemektir!
Gerçeğin kendisiyim ama sen kimseye inanmazsın
Çünkü inanmak sevmek demektir!
İkiye üçe değil bine bölünür insan
Milyona bölünür, Leyla olur Mecnun olur!
Tutsak yüreğin sığınacağı iki liman,
İki gül bahçesi; cinnet ve cinayet!

Şiarımsın! Her nefesin bir uzvum
Her nefesin asırlardır duymadığım bir ses
Vicdanın sesi! Merhametin sesi!
Ey müptelası olduğum hüzün
Bana vuslat artıkları yalatmaktan
Neden şeytani bir zevk duyuyorsun?
El yordamıyla gölgeni takip eder de bulurum seni
Zor mu sanıyorsun cüruflarını neşterlemek
Uzviyetin mühürlü rengini tenin yaparım
İsminle yüzümü yıkar, rüya der sana yatarım
Aşk keşifleri alın yazım, hasret yaşamak demek
Zor mu sanıyorsun uçmak maveraya?
Kozasını parçalayan kelebek suskun
Ve sükut koskoca bir yalan!