Zorlama Kapıları

Yine bu hayatın çıldırmışçasına öfkesine kapıldıp intikam ateşiyle susadım
Hala yoksun diye yanımda ,yanımı hep boş bıraktım
Alnından öpülesim,alınyazılım hayat bize hep tersten baktı,
Ne getirdiysek önüne esip gürleyip dağıttı.
Şimdi bir umuda köle ,gelişininin asasına konmuş baykuşum
Dağıtma çöllerimi ben bu yolda doğmuşum.
Sakın ısırma dudağını kanatırsın
Boğazımı kes de
Yutkunduğum bütün umutlarım ayyuka çıksın
Yürüdüğüm yollardan gelme şaşırırsın birtanem
Hayatın bilmecesine kapılıp bütün cevaplarımı tükettim ben
Ne verdiyse Yaradan esirgemedim yardan
Bütün avuntularımda sol yanıma seni yaktım ben
Şimdiki zamanın geçmiş dilindeyim
Bütün sözcüklerimi sana yaktığım içindir ki
Ben hep kafiyelerdeyim
Kahvehanelerdeyim
Dumanında kimlerin kaybolmadığı
Ve kimlerin hapsolmadığı buğulu pencerelerinde
En köşedeki masadayım...
Zorlama kapıları kapatırsın
Kes şu boğazımı da
Yutkunduğum bütün umutlarım ayyuka çıksın.