Acemi Şiir

Maharetli ellerin

eskimiş bir gömleğin

yakasında

Tersyüz ediyor zamanı

Sarılıyorum telaşsız rüyalara

Bahtiyar

Umut dolu

Sıcacık bir eli tutuyorum

Göçüne geç kalmış

Suskun ve acemi

yorgun kanat çırpışı bu

Sen

İnsanı insana

Hayatı hayata

Şiiri aşka

anlatma çabası diyordun buna

Kar yağıyor

Kıtlık çeken mevsime inat

Kar yağıyor

İçimin not defterini açıyorum

Yığınla kırmızı çizik

Yığınla hasretin kederi

Soğuk sayfa yalnızlığı

Kar’a eşlik ediyor

Gömleğin değişen yakasında

yıldız aşırıyor gecenin rengi

Zamanı öğütüyor

Kar taneleri

Akşam üzüm rengine dönmüş

Gri bir gölge düşmüş şiire…