Ağrıyan

-iddia- 

 hâlâ içimi dövüyor beni ittiğin kuyunun suyu 

yaralı bir hayvan telaşıyla aşk 

geçmişin görklü günlerinden 

sesinin öpüşlerinden 

kalbinin kuş muhitinden 

ağrıya ve dahi ayrılığa koşuyor 

ölümcül bir sessizlik içiyorum  

gözlerine değince ömrüm 

bin yıl geçti diyor gölgelerin tellalları 

daha şimdi olan zamana 

ben bir gülüş çalmak için uzandığım yüzünden 

ellerine dokunamadan göçüyorum

birileri cenneti satıyor 

kirletiyor birileri çocukların tenini 

dayanmak için dünyaya 

zamana 

içinde canhıraş olduğum kuyuya 

sözlerine tutunuyorum 

sesin gayb oluyor

 -savunma- 

anlamına denk düşmüyor sevmek 

 -karar-

bu şiir burada imha edilsin

şairine mahçup şiirlerin son dileği dahi kefenlensin