Arafta Kalmışlara
Hep geç
O bir dakika asılı kalıyor
Âdemin elması gibi
Kursağımızda
Esirgiyor yine
Seni benden.
Kıskanç bir annenin
Hüznüdür sana her baktığımda
Zamanın gözlerine oturan
Haykıramıyorum!
Payıma
Şehrin ayak izleri düşüyor
Ben her gece yıldızları uyutup
İniyorum sokaklarına
Kirli bir yalnızlık akıyor
Damlardan
Elim nereye dokunsa
Parmaklarım sen kokuyor
Anlıyorum,
Gözlerin değmiş dünyaya
Boşluğu toplayıp
Öpüyorum...
Sen bilmezsin
İlk, çocuklar uyanır kalabalık şehirlerde
Düşlerinin bitişine ağıtlar yakarlar
Ondandır sebepsiz ağlamaları
Anlamayız biz
Büyümekle çocukluğun
Arafında yaşayanlar...
19 Mayıs 2010
ne demeli şimdi bunca söylenenin ardından.
hani eksik olsa nokta, virgül yada küçük bir kelime...
her şey okunasıydı gayet, her zerresince. Okuduğuma sevindiğim şiirlerden biriydi.
ne çok şiirdi... ve ne güzeldi.
esenlikler...
Sizi facebooktanda takip ediyordum sonra burdada rastladim, siirlerinize bayiliyorum... :)
gece yarısıyla başlıyor şiir , aydınlanan sabah ve buna şahit olan çocuklar , hoş yerden yakalamışsın , frekans kaliteli...
şiirin anlatımı yalınlığı kadar güzel...vurucu bir sadelik...çok beğendim...tebrikler şaire...
Ben her gece yıldızları uyutup İniyorum sokaklarına
İlk, çocuklar uyanır kalabalık şehirlerde Düşlerinin bitişine ağıtlar yakarlar Ondandır sebepsiz ağlamaları Anlamayız biz Büyümekle çocukluğun Arafında yaşayanlar...
Şiirin her satırı d/okunası ama final bam başka