Arafta Kalmışlara

Hep geç
O bir dakika asılı kalıyor
Âdemin elması gibi
Kursağımızda
Esirgiyor yine
Seni benden.
Kıskanç bir annenin
Hüznüdür sana her baktığımda
Zamanın gözlerine oturan

Haykıramıyorum!
Payıma
Şehrin ayak izleri düşüyor
Ben her gece yıldızları uyutup
İniyorum sokaklarına
Kirli bir yalnızlık akıyor
Damlardan
Elim nereye dokunsa
Parmaklarım sen kokuyor
Anlıyorum,
Gözlerin değmiş dünyaya
Boşluğu toplayıp
Öpüyorum...

Sen bilmezsin
İlk, çocuklar uyanır kalabalık şehirlerde
Düşlerinin bitişine ağıtlar yakarlar
Ondandır sebepsiz ağlamaları
Anlamayız biz
Büyümekle çocukluğun
Arafında yaşayanlar...




19 Mayıs 2010