Aşkın Karekökü

Ayrılır kollara..Sanılır ki her nahiyesinde dolu dolu yaşamanın ritmi tutulacak farklı duyguları zemin edinerek.Sanılır ki her katresinde coşagelecek aşk,her katresine tutunacak umutlar..Oysa ilk ayrılık,ilk ayrıklık kesik kesik soluklanışlarla bitiverir ömrün orta yerinde..Her nefes biraz daha kesik biraz daha kesif ve bir hayli izbe kalır hayat deminde seyrederken, umulmadık gölgelere sarınırsın birden bire.. Bilinse her ayrıklık ayrılığa gebe..İki nefes arası mukayesesine kim girişebilir.Vücuda nüfuz eden iki nefesten hangisini öne doğru bir adım komutunu verebilir..Hayır,kimse bir önceki teneffüsüyle bir sonrakini mukayeseye girişmiyor..Peki o zaman ayrıklık ile ayrılık arasındakini tasnife girişmek niye..Aksini iddia etmeye kılavuz nerde.. Aza tamah etmeyen çoğu bulamaz derler..Bir nehrin kollara ayrılmasından yola çıkarak bu atasözünü gündeme getirebiliriz..Mecazından sıyrılıp gündelik kullanımına girişirsek aşkı besleyeceğine kanaat getirdiğimiz doneleri ayıklamakta fayda var yoksa ayrılan kollar bir bütüne varamaz ve nihayetinde o nehrin iki yakası bir araya gelemez..Varın ötesini aşka siz devşirin..' diyor şair..Banada mükellef finalden öte alkış tutmak kalıyor..

şiirin karekökü aşk:)

sevgimle şair:)

yarasınnnnn👍👍👍👍

Aşkın matematiksel tanımı ne güzel yapılmış. Matematik korkuları olanlar, bu şiirle onu da sevebilirler. Kutluyorum.

kurumadıkça , kopmadıkça kökü ölmez ya çiçekler! işte aşk; kökünden ç ı k a m a y a n asal sayıdır

güzeldi,sevgiler

harika bir şiirdi... yüreğinize sağlık... tebrikler👍👍👍