Bana Sorarsan Aşk Vardı
ve dahi ben
menşei kar çiçeklerinin kokusuna sararak gölgeni
alev alev seviştim yokluğunla...
akdeniz oldu tenim...
lal dilim
gül elim
sevme dedim
....sevdin....
şimdi,
kaçırarak gözlerimi gözlerinden
yalandan yeminler edebilirim...
seyrek bir dokunuşdu bazen suretimde gezdirdiğin
hangi yağmura uzatsam elimi
ıslanıyor ellerim...
de ki bunun benimle ilgisi yok
de ki özleme kesmiş paramparça yüreğim
titrer keder rengi gözlerim
başka çıkar yol kalmaz
tutmasan düşebilirim...
değil tabi ki
sadece bu değil söylemek istediğim
başka bir şey bu
çoğalırken birşeyler içimizde...
bir yangını öpmek gibi
ya da
tütüne başlamak gibi ilk kez...
.....tehlikeli.....
şimdi hangi öyküyü çırpınsam
sonucu aynı...
aşkın ödeşmeyi bekleyen
ünlemi aynı...
bana sorarsan bir sen vardı
sevinci yüreği ağzında
bir de
peri tozları
ağaç yaprakları
sevda şarkıları...
bana sorarsan aşk vardı...
aşk...
vardı...
yok canım daha neler... sana niye sorcaz ala ala
varsa var yoksa yok
aşk dediğin bir kuştur aman uçurma onu özgürlüğü sarhoşluktur
😆
Ne kadar duygusal; ne kadar güzel bir şiir.
Şiir kendini yazdırmış sanki. İncimize tebrikler.
bence de, kesin aşk varmış...😊
sen hep buralarda ol sevgili şairimiz Nebile...👑👑👑
Yine güzel, yine anlamlı sahibi kadar olmasa da. Kutluyorum aşkla coşan yüreği...👑👍👍👍👍👍
o aşk olmasa idi;
ne bunlar yazılır,ne de şairler olurdu,
doğru
aşk
vardı...
kutlarım
sevgiyle kal...