Ben Bay Hiç Kimse
uyanışçalardan dülger balığına saygılarımla...
ben, bay hiç kimse
yok olmanın dayanılmaz cazibesinde
yukarıya doğru bir düşüşün zemin katında
tebeşirle ölüsü çizilir tekil yalnızlıklar yere
ve evet
ben, bay hiç kimse
oturuyorum ıslak kadınlar sofrasında
yorgun gülüşler dişlerinde ezilir sövgülerin
kaybolmak usul usul yaşanır geriye döndükçe
adına ayrılık derler
kendini bir köprü altına bıraktığında
bir kilise ayini titrer ortaçağ bakışlarının karanlığında
doğru
ben, bay hiç kimse
ötekileştirilen aşkları düşünüyorum
yabancılaşmak bir tene
unutmak, elini, yüzünü, sesini
kör ışıklar alnının çatısına vururken dikenli tellerde
aynaları tanıyamamak
sırt çevirdikçe senden dışarı, bir şiir ile yaşamak
ki
ben, bay hiç kimse
meçhul yolların, zamansız yolcusu
öldükçe ölesin gelir tutkulu bu dünyada
hiç kimseliğin ile
hiçbir yerde
bir hiç uğruna
ölesin gelir, öldükçe
ben, bay hiç kimse
silinir dururum yazgı yokuşunda
Kurgu ve anlatım şahane yine ki ne zaman şiir eklesen satırlar deminde hep emeğine yüreğine bin sağlık şairim. Sevgilerimle. 👑
👍👍👍 ne güzel anlatımdır bu.. umarım bay hiç kimsenin kulakları duymuştur..
ki ben, bay hiç kimse meçhul yolların, zamansız yolcusu
öldükçe ölesin gelir tutkulu bu dünyada hiç kimseliğin ile hiçbir yerde bir hiç uğruna öldükçe, ölesin gelir
ben, bay hiç kimse silinir dururum yazgı yokuşunda
kutlarım metin bey kaleminden güzel bir şiir okudum yürek sesin hiç susmasın efendım kalemin daim ilhamın bol olsun saygılarımla