Cehenneme Düşmüş Cennet Masalı
İçimdeki küçüçük mutluluk kırıntılarıyla
Hayatta kalmak için mücadele etmek imkansızdı
Anlamıştım
Suya ekmek banıp
Dünyanın en lezzetli yemeğini yiyormuş gibi
Daha fazla numara yapamazdım
Takip etmeye değecek bir yol kalmayınca
Haliyle ayaklarımı daha fazla kandıramadım
Bir heves uğruna bir çok şey yapılır ama
Cehennemi cennet masalıyla uyutmazdım
Eski anılar üzerine yenilerini inşaa etmeye çalışırken
Ne kadar da çaresizmişim meğer anladım
Kağıttan görkemli kuleler yapsam da kendime
Rüzgar hiç esmeyecekmiş gibi davranamazdım
Bu yüzden
Giderek dağılan temellerim
Kendimi kandırmalarım
Karmaşalarım
Uykusuzluklarım
Sizi artık özgür bırakıyorum
Derin bir nefes alıyorum ciğerlerime
Başka hiçbir şey için yer bırakmadan
Bu son olacak biliyorum
Ama
Artık korkmuyorum
Sonuçta
Sonsuza kadar sürecek bir mutluluğu düşleyip
Hatta buna gücüm yetecekmiş gibi tanrıcılık oynayamazdım
Bence son dediğimiz şey ; başka bir biçimin ,ruha yansımasıdır, Korkmak uzunca bir kelimedir,
Özgürce yazmanın güzelliği diyelim
Kutlarım .
sade dingin güzel bir anlatım... burgu gibi delip geçiyor zihni... ve bunu hep yapıyorsun nesildaşım... :)