Çeşitli Mahallerde Ölüm

-Siz Mahallinde Ölüm-

Herhangi bir yerinden dünyanın
Size ölümler kotardım
/kotarıyorum ;
bir yürek,
Bir dolu kafa tas,
İki el
İle sımsıkı sarılın diye
Hayata .
Yoksa elleriniz,
Olur ya, ilk ikisi çok bile.
Sadece iki el ise olan,
Nefes al-ver
Ye-iç sev/iş,
Yeter sana et ve ten;
Seni kotarmışım ibret ol diye
Korkma, ölüsün zaten.


-Şiir Mahallinde Ölüm-

Tek hücremden/Adem'den
Yaşama kol açanda
Bilirim ki ölüm bana kolaçanda.
Aşk , doğum sırdaşı
Kalbin asil duruşu,
Bedenimde ihtilal .
Ölüm , yaşam oynaşı
Kalbin hazin vuruşu ,
şakağımda intihar.
Fark eder mi
Ölüm ve yaşam
Neresindeyiz dünyanın?
Farkı nedir adlarımızdan başka,
Acısı ve bıraktıkları
Hep aynı değil mi aşka?



Büyük şehirlerdeki kalabalık
Yalnızlıkların aşkla çarpımından
Devasa hüzünler çıkıyor
Ey aşık!
İnsan aşk ile mi sevişir
Yoksa kavgaya mı bilenir?
Umuda belenirse aşk bekleyişte direnir...
Var mı umut ey şair?
Direnişin mi kırılacak, yoksa sen mi?
Yoksa gülmeleri/ağlamaları
Yasaklı bu kent mi?

Sus şair!
Seni ağartıyor şiir;
Yüreğin tek haneli kom
Eşkıya baskınlarında,
Yürek kevgir.
İçindeki kimdir?
-bilmiyorum-
Sana ağıyor,
Sende ağlıyor...




-Sen Mahallinde Ölüm-

Ne zaman sürmanşete
Yanmış , parçalanmış
Ceset düşse gazeteler,
Seni kan tutar bakmazdın,
Beni şiir tutar,utanır yazmazdım.
Ölümden, acıdan pay isteyen
Sırtlan sanırdım kendimi;
Kaleme kırılır,
Kalemi kırardım.
Ağlardım, susardın.
'Ben umut,
Ben isyan,
Ben aşk,
Ben insan' der susardın.

Oysa ben;
'Ben sağır,
Ben kör,
Ben zehir,
Ben dilsiz,
Ben acılardan gülüş devşiremem,
Bunun için asık suratım
Budur derdim.' derdim.
'Boş ver,
Gel sevişelim' der susardın.


Anlatmak isterdim yıllar var
Sana ey sevgili!
Oysa sen, korkardın ölümden
Susardın ...
Ne çok susuyorsun
Ey sevgili,
Çöl gibisin,
Sustukça
Su -su-yor-sun



-Can Mahallinde Ölüm-

Bir düşün;
Kılıç keskin,
Göğsünde ucu
/yırtarken /cana batarken,
Göreceliliğe asılır zaman
Ağır, ağır.
Yırtılır yavaş , yavaş
Et sinir damar,
Kaburga çatırdaması
Kulağının örsünü çekiçleyen,
Beyninde titreşen.
Ciğere değince
Nar gibi / yanar /yarar
-Sayki lav-
Sarsılamazsın ,
İnanamazsın,
Kafatasının arkasına yayılan topyekun
Sancı! şimşeklenir ,
Gözlerin
Göz, göz
Bebeğin/den kurşun sıkar/çıkar.
Diz ,
Çök !
El, kol
Yan düş!
Döş
Cayır, cayır.
Göz bebeğin büyür,
Büyürde inleyemezsin,
İnsanı sızım, sızım sızlatır.
Her dem ağır,
Milyonlarca sene sürerken kıyım
Cümle varlık sağır.
Oysa sevgili
Bir düşün, andır,
Senin sevişmelerinden daha kısa,
Daha ölümcül.

Gel geceden,
Kop heceden
Susmak yerine.
Sonra istersen
Gel alnımın ortasına
Balyoz indir,
Acımı dindir.
Kuşan yüreğini
Ey sevgili !
Gözlerinde anlamsızım
Diline düşür , haykır,
Haykır ki
Herkesçe bilinsin,
'Aşk dindir!'...

-Ben Mahallinde Ölüm-

Ölümü topluyorum
Başımda orak-çekiç,
Başımda hilal,
Başımda istavroz,
Başımda kapital;
Duruşum çırılçıplak,
Alnımın ortasında kurşun / yarası
Kan kızıl bir taç.

Ölümü kokluyorum
Sırtım kefen,
Sırrım sevgili,
Sağırlığım anne,
Körlüğüm kardeş,
Her hücrem infilak ;
Göğsümün ortasında mayın
Alnımda bir tutam saç.

Ölümü soluyorum
Soluksuzum,
Kasım soluyor ömrüm
Gece zifir, gece kör
Başımda yokluk başımda gençlik
Başımda ölüm çığlığı
Her yanım hurda haş
Yaşamın orta yerinde
Artık başımda yoldaş
Bir mermer taş...


Ölümü hohluyorum
Soğuk ellerimde;
Ağıt!
Yaşam etrafımda feryat , figan ,
Yağmur ıslak
Öperken sevgili alnımdan ,
Ölümü soruyorum;
Ne ölüm?
Neden öldüm?
Kim ölü?
Kimse,
Kimse bilmiyor.
Dağlardan , taşlardan,
Nefretten ve aşktan,
Sil baştan,
Ölümü topluyorum
Dört bir yandan Anne..!
Sana belli etmeden
Ciğerini söküyorum yerinden
Sızlama/yasın diye ardımdan...