Ceylan
Adı Ceylan,
Kendi Ceylan,
Gözleri Ceylan
Duldasız bir kurban.
Bir oyana bir bu yana
Zıplayıp duran
Kelebekler gibi uçan
Küçücük dünyasında
Mavi düşler kurup
Mutlu olan..
Cellât nişangâhlar
Hedefine kilitlenmiş
Sipan eteklerinde..
Düşleriyle,
Umutlarıyla,
Hunharca
Katledilen..!
Parçalar halinde
Annesinin eteğinde
Bütünleşip;
Ölümsüzlüğe uzanan
Yavru Bir Ceylan
Duldasız bir kurban
Huzurla yat çocuk.
şiiri ilk okuduğumda; bir şarapnel parçası ile ölen küçük çobana kız geldi aklıma,
bu toprağın ve toprağı vareden tüm hatlarıyla belli coğrafyasında ne yazık ki,edirneli,ağrılı,muğlalı çocuk olmak güneşe ezber hasret büyütmek gibi,
diyarbakırda çocuk olmak,
söylem ahmet arif mısraları ile asılı duruyor kulağımda,
şair dost ,
yüreğini kutlarım
sevgiyle kal...