Çikolata Kiri

Kalabalık yalnızlık,
Bu yaz akşamı da sahte gülüyor yüzler
Sahte güler-yüzler...

Bir cenaze geçiyor evin önünden,
Sanki bir cenaze daha istiyor kahkahalar,
Ama kahkahalarla alıyorlar, bir başlarına.

Pencerede iki çocuk
Bir çift göz olmuş,
Parmaklarının kirlettiği camdan
Kirli görüyorlar insanları,
İnsanlar çikolata kirli...

İki çocuk camda
Gözleri ağlamaz, ama
Kalpleri yıkar,
Çikolata kirleri..

İkiz ölürler,
Çocuklar ölür, ölü ağlar.
Ama sahte ağlar
Yaşayan çikolata ölüler...

Eve gelir iki güler yüz
İki cenaze daha !!!
Adı akraba...
Üçüz ölürüz,
Biz aslında dördüzüz..

Kalabalığı yalnız bırakan,
Yalnız ölen,
Ağlayan ölü...
Benim bu akşam kalabalığım...
Masamda rakım, alabalığım
Tek çatalla, tek kadehle sizleri de doyuracağım.

Onlardan boşanacağım,
Sebebim ;
Şiddetli geçimsizlik olacak.
Söz evleneceğim seninle,
"Yalnız kalabalığım".

Sana söz,
Ama belki olmayacak her zaman masamda,
Rakım, alabalığım,
Ama yalnız kalmayacaksın
"Yalnız kalabalığım".

Ben ölünce siz de öleceksiniz
Ama siz ölünce de yaşayacaksınız
Dedem bilir ?
Mustafa enişteme sor !!!

Çocuk yalnızlığımdan sıkıldığımda,
Kalabalığınıza sığındım,
Aranızda yetişkin ama yalnız,
Çocuk ama kalabalıkları gördüm.
Artık çocuk olmayan,
Oldurmadığınız...

Yalnız kalabalığımdaki
Yalnızlar oldunuz,
Kalabalık yalnızlar...
Yalnız, kalabalık olabilirdiniz,
Ama yalnız kalabalıksınız.

Hepiniz neden yalnızsınız ?
Neden sadece kalabalık ?
Benim için siz ,
Şu önümde üzen bir kaç alabalıksınız...

İnansaydınız gerçekten sevgiye,
İnansaydınız sadece insana...
Belki sadece saygılı olsaydınız,
Size gösterilenden çok değil...
Olsaydınız,
Sadece kalabalık değil...

Yalnız kalabilseydiniz
Sadece gülmeseydiniz,
Gülümsemeseydiniz ,
Sahte !!!
Ve gülümsemelerinizin ,
Aslında bir şamar olduğunu bilseydiniz
Keşke hiç gülümsemeseydiniz,
Belki beraber gülerdik...

Çocukların gözü ilişiyor cama,
Aldığınız çikolatalarla...
Sanki çikolata kiri var dudaklarda...

Bir cenaze geçer,
Şeker dede önlerinden...
Hani bayramlarda şeker veren dede geçer yanlarından,
Hani, bayram da olmasa, cebinde şeker olan,
Ve gördüğü her çocuğa şeker veren dede geçer...

Birgün bana şeker veremeyeceğini
Vermeyeceğini düşünürdüm.
Artık çocuk olamayacağımı,
Onun öleceğini....

İşte şimdi o geçer,
Bir tabutun içinde...
Babamın aldığı çikolata damağımı tatlandırırken,
Parmaklarımda çikolata kiri
Yiyemedim verdim ablama,
O da yemez !
Neden ?..

Dede ;
Ellerimiz çikolata,
Ve kirli camlarımız,
Ve hala ,
Çikolata kirli insanlar...

Gömmüşler seni,
Eminim ,
Biliyorum...
Kefeninin cebinde birkaç şeker gizli...

Kefeninde çikolata kiri ...



14/Kasım/1997