Çizer Giderim Kendimi!

Sararmış solmuş güllere
Sönmüş kararmış küllere
Sevgi ekip gönüllere
Alır giderim kendimi

Vurgunum ben güzel yüze
Hem tutkunum ceylan göze
Gerek var mı fazla söze?
Arar giderim kendimi

Dertlerimi döksem saza
Yüreğimi versem size
Aşık olup her bir yüze
Sürer giderim kendimi

Bin bir çeşit sövgülerle
Harmanlanmış övgülerle
Karşılıksız sevgilerle
Karar giderim kendimi!

Dilsizlere dil olurum
Çiçeklere dal olurum
Peteklerde bal olurum
Süzer giderim kendimi!

Vurup kendimi yollara
Türkü olursam dillere
Belki bir gün gönüllere
Çizer giderim kendimi!

Bir kez sorsan hâllerimi
Yakın edip yollarımı
Yâr boynuna kollarımı
Dolar giderim kendimi

Arayarak geldim yaza
Rastlamadım hiçbir ize
Bulamadım kaldı güze
Sorar giderim kendimi

Özlem düştü kanar öze
O sımsıcak bakan göze
Yürek yandı döndü köze
Yakar giderim kendimi

Ayrılanlar gelmez geri
Yüreğim bir yangın yeri
On beş yıldır diri diri
Gömer giderim kendimi!

Pembesini hem alını
Reddettim dünya malını
Yârim ellerin gelini
Yakar giderim kendimi!

Rötarda ömrüm, tehirde
Bal da verseler zehir de
Tek başıma bu şehirde
Gömer giderim kendimi

Dertlerimi döktüm söze
Okur ağlarız biz bize
Birkaç sözcük, birkaç dize
Yazar giderim kendimi!

Kalemin kalbime sapla
Üzersem Perihan Abla
Kıyarım zehirli hapla
Yakar giderim kendimi!

Hiçbir söz gitmez zoruma
Açık oldum her yoruma
Şiir değil, bu foruma
Asar giderim kendimi!

Sığınsam hoşgörünüze
Göz mü olsam körünüze
Kıyamam hiç birinize
Üzer giderim kendimi!

Kalbimden içeri girin
Biriken acıyı görün
Acıları bana verin
Alır giderim kendimi

Dimdik durun, ezilmeyin!
Sağlam durun, çözülmeyin!
Yeter ki siz üzülmeyin
Üzer giderim kendimi!

Sevgilere beşik oldum
Karanlığa ışık oldum
İnsanlığa aşık oldum
Adar giderim kendimi!

Çoban olup sürünüze
Kurbanım her birinize
Ben ölürüm yerinize
Haklar giderim kendimi

Kurakta gülüm kavrulur
Yangında külüm savrulur
Sular tersine çevrilir
Yüzer giderim kendimi

Dünyanın haline kızıp
Küçük bir çocuğu üzüp
Harama da uçkur çözüp
Bozar giderim kendimi!

İsyandan sinir gerilir
Haksıza dilim sivrilir
Gün gelir düzen devrilir
Mutlar giderim kendimi

Kavgaların en merdinden
Ezilenlerin derdinden
Bir ideâlin ardından
Yorar giderim kendimi!

Akan sular da durulur
Gün gelir bu çark kırılır
Güzel günlere varılır
Mutlar giderim kendimi

Düşler iyiye yorulur
Gün gelir hesap görülür
Yoksulun hakkı sorulur
Kutlar giderim kendimi

Zalimi getirip dize
Yüreğimi verdim size
Selâm verip hepinize
Alır giderim kendimi

Bu dünyada övgülerle
Kimi zaman sövgülerle
Karşılandım sevgilerle
Verir giderim kendimi

Gönüllerde çiçek çiçek
Açacağım köşe bucak
Sevgi olup kucak kucak
Verir giderim kendimi

Kırabilsem ellerimi
Kesebilsem dillerimi
Savururum küllerimi
Yakar giderim kendimi!

Bu dünya da bana dar mı?
Ayrılık insana kor mu?
Başkasına gerek var mı?
Çözer giderim kendimi!

Belirledim ben yerimi
İnan sakınmam serimi
Etimden yüzüp derimi
Pâklar giderim kendimi

Ocakta kararmış külüm
Diken içindeki gülüm
Demeye varmıyor dilim
Vurur giderim kendimi

Sevgiyle yazdım ismimi
Ufak tefecik cismimi
Bir duvara son resmimi
Çakar giderim kendimi!

Son gülüşle esenleyip
Bir türküyle definleyip
Sevgilerle kefenleyip
Sarar giderim kendimi!

Karanlığın ardı diye
Güneşi versem hediye
Bir Cumali vardı diye
Yazar giderim kendimi!

Cumali Cumalioğlu
25.03.2008-11:10