Eylül Hüznünden Arta Kalan Aşk

Aşk
Sen beni, Kordon'un en masum zamanında tanıdın.

Aşk
Ben sana, İzmir'in en âşık zamanında rastladım.

Sevmenin zamanı olur mu deme sakın
Islanırsın ansızın

Gittiğinde ölüm sessizliği giymişti bu şehir üstüne
Görmüyor musun?
Yapraklar solarken ben soldum.

Eylül serinliği üşütür mü deme sakın
Bilmezsin nasıl dondum.

Ey sen!
Güz günlerine saklanmış tahtsız Şehriyar
Dinle bak!
Bil ki! Bir ömür damıtılırken
Bu mutena el yazmasından
Bir ömre şayandı
Gökyüzünden çağlayan bu destan
Sanıyordum ki yazılacak Ah!
Ta ki; müebbede kadar

Ah! Bir bilsen
Yıldızlardan nasıl Nur yağardı
O vakit ellerde
Aşk kokardı dağ, tepe
Sevdanın adı İzmir olurdu dillerde
Martılar dans ederken
Aşk şarkılarında çığlık çığlığa
Çiçekler kıskanırdı yapraklarını
Tutunurken dallarda

Güneş doğmadan, haykırırdı aşkını;
Usulca nazende bahar
Tüm korkulardan uzaktı
Hiç mi hiç salınmazdı; dimdik bu çınar

Şimdi şahitlik edecekse bu şehir yeni güne
Son bir kez daha
Peki şahit olsun o zaman
Yağmurun toprakla ilk buluşmasında

Bil ki! Sen bir ışık verirsen eğer
Açılır yürek rahnesinden bu müjgân
Gelmeden önce uyandır güneşi
Bu ölüm uykusundan o zaman

Ve döneceksen eğer
Bu sisli caddeleri önceden aydınlatmalısın
Güler belki o zaman bize tekrar;
Yüzünü dönen günebakan

Giyinmeden üzerine bu güz sessizliğini tekrar
Düş aynasına bir bak!
Belki yeniden açar kanayan gözleriyle;
Eylül hüznünden arta kalan aşk

Bak! Ürkekçe başını gösteren mutluluk;
Soyun diyor şimdi geçmişi
Hüznün üzerinden salınıyor samyeli
Yakıp kavururken haydi kalk

Bilsen ki, soğuk ışıkların buğusu sıvanmış
Kalp atışlarına tik tak
Kalsan da yapayalnız ve soyunmuş çırılçıplak
Ucundan tut ve kaçırma
Kopmaz bir küçük iple bağlısın
Hayat üzerinden söküp atar aniden
Ab-ı hayat değil bu anlamazsın

Aşk
Sen bana geliyorsan eğer, bil ki ben sana yürümez koşarım

Aşk
"Menekşenin kendisini ezen topuğa bulaşan güzel kokusudur" * benim aşkım

Gidişin sonsuzluk gibiydi
Dönüşün sonsuzluk olsun
Hiç gitmemiş gibi gel
Hiç bitmemiş gibi kal yanımda artık
Bil ki İzmir affeder
Havası affeder, suyu affeder
Ben affederim aşkım


21 Ağustos 2009 İzmir

"Bağışlamak, menekşenin kendisini ezen topuğa bulaştırdığı kokudur." Mark Twain*