Eylül Ve Tufan

Kuşlar akmaya başlamıştı,
Gündoğumuna,
Şair ağlamaya başladı,
Günbatımına,
Takvim dedi ki:Kan var kan,
Eylül'ün sabahında.



Yapraklar dönmeye başlamıştı,
Sarının kızıllığına,
Ağaçlar anadan üryan,
Ademin yanlızlığında,
Havva Anamız da kovulmuştu,
Cennet-i Aladan,
Arafat Dağına,
Tüh !Demişti ozan,
Eylül'ün Yaprağına.


Bulutlara kurşun sıkıldı,
Anadolu toprağında,
Kan aktı bulutların gözlerinden,
Nehirler kandan derya,
Karıştı gitti nehirler,
Çok uzaklardaki Okyanuslara,


Karıncalar ağlaşarak girdi,
Topraktaki kör kuyulara,
Gagaları beyaz kanatları kızıl kuşlar;
Lanet olsun dedi,
Böyle hüzünlü bahara.


Şairler hüzünlendi,ağladı,
Toprak ağladı,
Hava ağladı,
Su ağladı,
Güneş ağladı,
Kan ağladı haya.


Zaman Eylül'dü,
Ay tam ortasından ikiye bölündü,
Faali mechullere ağladı,
Yüreciğim,
Faali mechul duygulara kapıldı,
Ve ağladı.



Ve tufan çıkmıştı dağlarda,
Hz. Nuh almıştı oğullarını gemiye,
Ham,Yam,Yafes gemiye,
Diğer oğlu kapılmıştı dalgalara,
Kenan kapılıp kapılıp gitti Okyanus kıyılarına.




Yüreğimin derin kuyularında biriken kini,
Çıkarıp atamıyorum inan sevdiğim,
Denizlere koşuyorum kinimi atmak için,
Denizler bana ağlıyor,bitmiş diyor senin için.


De sevdiğim bu yürekle nasıl girerim Eylül'e,
Bitmeyecek bana her Eylül'de:Bu kara gün,kara çile,
Faali mechul duygularımdan çırpınıp kurtulmak istiyorum ama,
Yok...yok ...Olmayacak sevgilim, ceza bu çile bana..


Belki !Sen de alışırsın diye dersin:Kimler alışmadı ki,
Gözlerimden Eylül için akan kanlı yaşları nerden bileceksin ki,
Mısralarıma inanmak için kendini zorla biraz,
Ben hiç yalan söylemedim ki sana sevdiğim,
Yeminler ediyorum gözlerimde biriken iki damla yaşa,
Yalanım varsa kör olsun gözlerim,daha ne diyeyim sana;
Sahte yeminlere,sahte gözyaşlarına alışığım diyeceksin ama;
Yeminim olsun sana, bir daha Eylül'ü görmemek adına..


Yaralı bir baykuş ülkesinin,
Yüce fakat yalnız,
Şairleriydik,
Bir Eylül gecesi,
Saat on iki kala,
Seninle sabaha kadar ağladık,
Eylül'ün tam hazan yerinde.

Trabzon/Sakızlı köyü
25/08/2009