Garip Bir Adam

bir sağına bir soluna
kaderin yorgun çizgileri düşerdi alnından
aniden çatılırdı kırlaşan iki kaşı
mağrur fırlardı gözbebeklerinden
mana dolu birkaç ela bakışı

babası gidip de gelmemişti seferi birliğe
boynu bükük ama başı hep dik büyüdü
bir başka okurdu yemen türkülerini
yanaklarına iki damla gözyaşı dökülürdü

akşamların kızaran yüzüne dalardı nemli gözleri
yetimliğine hayıflanır ağlardı
her seferinde ufkun ötesine taşırdı umutlarını
yüzüne ölü yılların çentikleri
yepelek saçlarına
bilgeliğin beyazlığı yağardı

sabahlara taşınan uykusuz gecelerinin
bir avuç karanlığını saklardı ceplerine
ve
öbür gecelerinin taa yüreğine
hançer gibi saplardı

ne kadar uzundu yetmiş yıllık yolculuğu
ve bir o kadar da kısa
yıldız gibi kaydı aramızdan
son güz ayının on altısında

kırık camlar ardında kaldı
el emeği resimleri
tabakasında birkaç yetim sigara
saman rengi defterinde
eski yazı
ayrılık şiirleri

mahpusluğunda berberdi
ikinci harpte nefer
sıradandı yaşamı kendince
garip bir adamdı
yürüyüşü kimselere benzemeyen bu adam
babamdı





16 Kasım 2004 Tirebolu