Gece

kafiydi aslında,
sadece bir yerlerde varolduğunu bilmek....
kehanetin neydi?
hapsettin beni ela gözlerine.....
ya olmasaydın?
ya akmasaysık birbirimize?....
ya dola(n)masaydık geceye ve düşe?....




belli !...
baştan bozuk daha bu şiirin hikayesi,
yalnızlığım karanlığın en öfkeli bestesi....
ve ya tavında dövülmeyen ,
bir aşkta gizli kafiyesi...
aynı dilde ben..
aynı dilde sen..
anlayamıyoruz birbirimizi....





kıyısız ablukada bu sevda
iri düşler doğuruyor geceleri..
sen kimliksiz düşüyorsun bedenime,
su gibi akıyor zaman zifiri gölgelerde...
yağıyor üstüme üşümelerin,
eriyor yüreğim...






ani gidişin zehir oluyor dilimde,
kaç kıyamet birikiyor sevişmelerimde...
sahte aşka şahitken dolunay,
geriye kalan ..
ipotekli bir hayat ,
tenimde süzgün hayaller,
içimde bir çığlık yetişin imdat !
ve yasa dışı anlara gebe yine gece