Gel De Yaşa
Ben halkım.
Eti kemiği düşünceleri duyguları olan,
İnsanım.
Ama ne yazık ki bir yanlışlar yumağında
Kaybolanım.
Ben halkım.
Ne diskolarda, gece kulüplerinde sabahlayan,
Ne de bir partiden diğerine koşuşturan
Kocaman çuvallarla sokakta ki çöpten,
Siz eğlenirken kağıt toplayanım.
Ben halkım.
Sizin bir yemek paranıza,
Bir hafta boyu tekstilde çalışanım.
Onu da alamayıp, eli boş başı yerde
Evime yollananım.
Ben halkım.
Sabahtan çıkmışım sokaklara iş arıyorum.
Saat olmuş üç.
Lokma koymamışım ağzıma, sigaradan bulanıyorum.
Karnım da aç, kim kaybetmiş ki işi,
Bugün de bulamıyorum.
Aslan gibi delikanlı diyorlar,
Bilmiyorlar ki
İki liralık menemenin,
Pazarlığını yapıyorum.
Ben halkım.
Ne ümitlerle okuttu ailem beni farkındayım.
Cebimde mühendis diplomam, amele pazarındayım.
Ümidim gitgide tükeniyor,
Çıkmazdayım.
Ağırıma gidiyor,
Hala anamdan harçlık almaktayım.
Ben halkım.
Yaşım kırka gelmiş,
Sokaklardayım.
Doğru dürüst bir işim yok evlenemedim
Hala bekarım.
Bir sızlatan var yüreğimi,
Fakat teklif etmeğe korkarım.
Bu şartlarda nasıl mutlu ederim?
Nasıl gel derim?
Çaresizliğime nasıl ortak ederim?
ihtiyaçlarını karşılayamazsam,
O güzel gözlerine nasıl bakarım?
Ben halkım.
Unutulmuşluktan yanlış baskılardan,
Kendimi kanıtlamak için dağa çıkanım.
Hazırlanan kalleşçe tuzaklara kanıp,
Cahilliğimden kardeşime, kurşun sıkanım.
Ve cesetleri dağlarda, karlar altında kalanım.
Ben halkım.
Ellerime kına yakılarak,
Vatan borcu için askere uğurlananım.
Hain pusulara düşürülüp, orada kalanım.
Kardeş kurşunuyla şehit olanım.
Karşımda bir düşman ordusu olsa şahlanırım.
Elbet canımı, vatanıma adayanım.
Gel gör ki, kendi canımdan,
Kendi kanımdan birisi tarafından avlanmaktayım.
Ben halkım.
Üstelik kadınım.
Giyimimden dolayı, eğitim hakkı elinden alınanım.
Otuz beş yaşındayım.
Hala anne ve babamın yanındayım.
Biliyorum geçiyor evlenme çağım.
Aldırmaz gibi görünsem de,
Geceler boyu, göz yaşımla yastığımı ıslatanım.
Arkadaş ziyaretine gittim diye,
Onuncu kattan atlayanım.
Ölmedi diye, ambulansta beş yerimden,
Canlarım tarafından, bıçaklananım.
Ben halkım.
Sokaklar tehlike dolu,
İlkokul çağında,uyuşturucuya alışanım.
Temin etmek için gerekirse,
Körpe bedenimi satmaktayım.
Sizde satın beyler, satın ülke kaynaklarını.
Ben böyle de yaşarım.
Nasıl olsa sürünmeye,
Dünden razıyım!!!
Ben halkım. Ellerime kına yakılarak, Vatan borcu için askere uğurlananım. Hain pusulara düşürülüp, orada kalanım. Kardeş kurşunuyla şehit olanım. Karşımda bir düşman ordusu olsa şahlanırım. Elbet canımı, vatanıma adayanım. Gel gör ki, kendi canımdan, Kendi kanımdan birisi tarafından avlanmaktayım
tebrik ederim ben de halkım
ne güzel dile getirmişsiniz gerçekleri ne yazık ki acı gerçekleri.sizi tebrik ediyorum,okudukça okunuyor.
''bunlar buz dağının uzaktan
görünen kısmıdır''
ne yazık ki böyle...yüreğine sağlık..
güzel yorumunuz için
teşekkürler
safiye samyel kardeşim
Ben halkım. Üstelik kadınım. Giyimimden dolayı, eğitim hakkı elinden alınanım. Otuz beş yaşındayım. Hala anne ve babamın yanındayım. Biliyorum geçiyor evlenme çağım. Aldırmaz gibi görünsem de, Geceler boyu, göz yaşımla yastığımı ıslatanım. Arkadaş ziyaretine gittim diye, Onuncu kattan atlayanım. Ölmedi diye, ambulansta beş yerimden, Canlarım tarafından, bıçaklananım.
duyarlı yüreginiz okadar doğru konulara deginmişki
önünüzde saygıyla egilmek lazım muhterem abim.
malesef kardeşin kardeşe kıydıgı bir toplum haline geldik artık
rabbim bizleri doğru yoldan ayırmasın.
yürekten kutluyorum bu güzel eserin usta şairini
saygılarım kalsın sayfanızda muhterem abim.👍👍👍