Gülün Kalbine Dokunma Kanatırsın

Hüzün; mavi giyince üstüne
Damıtılarak akar sözler kalemden
Kırılır boynu bükük kalır
Yazmak ister yazamaz şair
Şair ki; kim ola
Ben ise zavallı bir cahil

Cahilin yüreğinde
Derinden bir ah var yanar
Varlığını sarsan mana
Yoksul manasızlığa ağlar

Aymazlık bir şelale endamında
Akıyor sırtından hiçliğin tam ortasına
Soruyor hayat insana
Nedir ki kelam nedir ki kalem

Susunca;
Yazıyorlar o zaman cevap anahtarına
En zayıf halka

Aşkın adı;
Köprü altlarında dolaşıyor şair
Boş şarap şişelerinden
Akıyor tortu kalıntıları
Bir dikişte bitirilmiş hoş kafalarda
Son damlasına kadar tüketiyor aşkı
Kaldırımlar loş
Şişeler boş
Herkes hoş mu hoş...!

Tıpkı kağıttan bir mendil gibi
Aşk; kısacık bir anda kaybediyor adını
Kirletilip işlevini yitirmiş
Mendilin adı bile adından utanıyor
Üstüne Yazık! işlenmiş

Gecesinden sabaha
Sabahından akşama yetişmiyor duygular
Kayıp/larda Aranıyor..!
Aşk;adını temize çıkaracak
Dokunmayın gülün kalbine
Mısralara akıyor


21 Ekim 2009 İzmir