Hüzün Rapsodisi Ve Eylül

----

Hüzün giyer gözlerim senli hasret rapsodisinde
İzler büyür ayak bileklerimde
Tutsak bir gidiş bu dönüşe bileti olmayan
Son vedada el kaldırılmadan açılan her duadan.

Gökyüzü mağrur bu gün
Güneşi büyütme hevesi kaçkın maviliğin
Ateşi çalıyor yunmayı terk etmiş kirli bir el
Pürtelaş kamer
İçimdeki kavgam büyür yankısı söylemlerime iz bırakır...

Geçmişe yazılmış çalakalem hatıra kırıntıları
Gecikmiş yarınlara hasret türküleri
Ve zılgıta gebe sevi gedikleri açılır ruhumun ücralarına
Yumruk kadar yüreğimden girdaba sürgün yerim..

Yüzüm hüzün söylenir
Başka lisanı olmuyor can özüm
Sensiz aşk flamalarım gönderinde hep yarıya inik
Gelişinle konfeti sağanına bürünecek eylül..

-Eylül kokuyor hüzün
Ya da hüzün kokuyor eylül
Gözler biraz ıslak biraz nemli..-

?'Ben sana hasret sayan
Çarpım tablosunun rakam düşmanıyım
Kaç defa sayılsa
O kadar ölürüm..''

-Ben sana boyanan her yelpazenin
Renk düşmanıyım
Ne kadar gözlerinin rengine aralansa
O kadar ağlarım..-

Pençelerin davetkar seni görmeme açılır anlarında sana gelirim
Pervazlarına ilişen başımın uyuşukluğunda
Solarken umutlarım
Bu gün can özüm bu gün
Bayramlar ölürken
Eylül hüzün geçitleriyle
Kutsanmış ağlak bayramlarını gözlerimde bırakır..