Hüzünlü Zamanlar

sen yoktun
giden kalanlar'a yazıldığında
ne hikmetse
koşu yolundan inerken
belki de
hüzünlü esintilerin
çıkışı başlıyordu
hep kalple
anılır ya koşu yolu
sen yine yoktun
bize de
kalp
kalbe göz süzer
ve köşe cadde
pastane düştü
ne tuhaf değil mi
majörü olmayan
bam teline basılmayan
mızrabı yitirilmiş
tatlı esintisi olmayan
bir şarkı gibi
geçti zamanlar
sen ;
uğurlusun
uğurun
mumunu
yaktın
yanında
fasulyenin
en tazesi
sarımsağı bol cacık
Ilgaz işi pilav...
hayır öyle entel dantel
işler değil
demiştik ya
sadece kendi
telaşsız
pilav üstü hüzünlü...