İki Kere Öldürür Pervasız Şiirler

yağmurlardan sonra toprak kokusu gibi özlenir soluğu sevgilinin körleşen yalnızlığın ıssızlığı ile.....

şimdi sen bana,yağmurlu bir Ankara öğleninde çık dolaş,gözlerine yağmur mu yağsın diyorsun... alacağın olsun...aşkın şairi yine yaptın yapacağını...muhteşemdi...

cemre gibi düşer gülümseyişler unutma gidenler giderken gölgelerini götürürler... ki, hep bu yüzden masalın sonu ıskalar mutluluğu...

sözcüklere hayatın ta kendisini yansıtan şairemi saygıyla ve muhabbetle kutlarım...

👍👍 "oysa sevdanın hükmü iki kere öldürür pervasız şiirleri...

bilesiniz ! n/arınızı yok eder endamlı bir aşk... buğusunda dökülür biteviye yaşlar dağ yalnızlığıdır yaşadığın olsa da ölesiye kalabalıklar...

iki kere öldürür çıplak kalan düşler kapkaç bir sevişme gizlenir suretine farzet ki vurgun adım atar kalbin susarken hüzünlere..."

Harika ve mükemmel bir şiir sayın şaire Nebile hanım.Yüreğinizi ve kaleminizi kutlar ve yine kaleminize ve yüreğinize sağlıklar dilerim.

Ve iki kere ölmek bir bütün yaşama eşitler kendini bazen şiirler pervasız ya insan olamıyor işte şiiri insan oluştursa da tebrik ve teşekkürlerimle Nebile Abla...

en çetrefilli yerinden bulaşır mı tozuna hayat bilmem,ama en çetrefilli yerinden şiir bulaştığı kesin sayfaya...nelere kadirsin sen ey beşiktaş sahili...

öptüm bir tanem,harikaydı coşan kalemin yine...👍👍👍👍