Işte Tam Oradaydık Aşk

bak !
işte oradaydık ...
gül dökülüyordu kalemimizden
ölüp ölüp diriliyorduk uçurum kenarlarında
çok geç anlıyorduk söylenenleri
ki
korkmayalım duyduklarımızdan...
rüyasız uyanıyorduk çoğu zaman
dudaklarımız kan...



iri gözlü kadınlar titretiyordu sokakları
aşk üzre okunan şarkılarda...
işte tam o sırada oradaydık
paramparça bir gelecek avuçlarımızda
ne sevda kalmış
ne tutku
üstelik mucizelere de inanılmıyordu artık...
mürekkep küsmüştü şiire
şiir tarumar
şiir zavallı...
panik içinde harfler
cümleler sır dolu...
rüzgarın eli ceplerimde
nasıl da tılsım üflüyordu...
............nasıl ?




ne yazık herşey mevsiminden öte
sevgiyi de tüketiyorduk ya
birşeyler kanıyordu içimde...
............ne çok sen yoktu.............
............ne çok yalnızdım..............
ve
bu öyküyü kalbime sığdırma gayesi de cabası...



aslına bakarsan
biz hep oradaydık
geçip giderken yaşamın içinden,
karanfile sevdalıyken...
ıslık çalarken belki
belki sevişirken...
eksik yanlarımızla
işte tam oradaydık aşk
sol yanımızda
nefes alırken.....









not;
bazen sevdiğinizi sol yanınızda hissedersiniz...
işte öyle bir şey...:)))
sevdiğini sol yanında hissedenlere...
herkese sevgiler...