Kadının Adı Mah/pus

----




Unutulmuşluğun rengiydi kara yazgı
çökerdi gerdanına k/adının
iliştirip göğsüne en sert taşı
h/icap aynalarında seyre dururdu kendi bilinmezliğini


bir mısraya uhde beslerdi
ikircildi aşk
aşk bazen can acıtırdı
bazen baruta bulanan c/an çekiğiydi
bazen bıçağın kesiğinde yemin
bazen..
susmayı söylem sanmaktı
acıtmaktı ruhunu
ah yine de
derdini anlatamamaktı,,


ölümün arması
çizekti şahdamarında
uluorta yerde tekmelenmekti göbek adı
kadın olmak kaderin en karasıydı
arsızca namus edası gütmekti


çözüp nakışlarından sevdanın ilmeklerini
her şeyi k/adına armağan sanmaktı
bölük pörçük yüreğinde
erguvana çalan dertleri
çile camlarında yüzünü parçalamaktı


mavi çiçeklerin arasında yadigar bırakmaktı yeminini
erkek eril duygularını sindirirken teninde
uyanmaz sabahlara
kaderinin ayasını parmaklarının ucuna sürmekti
unutulmuş derbendinde bir ırmağın
debisinde tuz aramaktı
kadının adı mah/pus
ay yönünde ışıkken
kururdu puslu aynalarda bakışları


-illet bir kral sanırdı kendini zift yatağında uyurken insan üstü sanan er-