Kalabalığın Içindeki Yalnızlığım.
geceye düşmüş yine binlerce yıldız,
ay ise kalmış yapa yalnız,
binlerce kişinin içindeki ben,
sanki çöl ortasında yaşıyorum neden.?
konuşsam sesimi yel alıyor,
her tuttuğum el elimi yakıyor,
gündüze küstüm geceyle barıştım,
artık böyle yaşamaya bende alıştım,
yüzlerce dönüm mısır tarlasındaki,
tek bir ayçiçeği gibiyim boynum bükük,
ve yüzlerce dönüm ayçiçeği tarlasındaki,
tek bir mısır gibiyim alnım açık başım dik.
not:bu şiirimi üniversiteyi bitirmeye az kalmış ama hastalıığı nedeniyle bitiremeyen,ve çalışamayan,
anne ve baba'sını kısa zaman önce kaybeden,çevresindeki insanların sahte dost olduğunu anlayıp
binlerce kişinin içinde yalnızlığı yaşayan çok sevdiğim ve değer verdiğim AYHAN TURAN abime yazdım.saygılarımla
gündüze küstüm geceyle barıştım, artık böyle yaşamaya bende alıştım
alışmak en zor iştir oysa
gönül dostlarııda olmasa yaşanırmı bu dünya👍👍👍👍👍👍😏 mükemmeldi
Dostum, şiiriniz hoşuma gitti. Yüreğine sağlık.
Geçmiş olsun, Rabbim şifa versin.. Aslında bizlerde kalabalıklar içinde bir başımızayız..Selamlar..
teşekkür ederim çok sağolun insan seviyorsa veya birşey yapıyorsa karşılığını beklemeden yapmalı