Kalabalığın Içindeki Yalnızlığım.
geceye düşmüş yine binlerce yıldız,
ay ise kalmış yapa yalnız,
binlerce kişinin içindeki ben,
sanki çöl ortasında yaşıyorum neden.?
konuşsam sesimi yel alıyor,
her tuttuğum el elimi yakıyor,
gündüze küstüm geceyle barıştım,
artık böyle yaşamaya bende alıştım,
yüzlerce dönüm mısır tarlasındaki,
tek bir ayçiçeği gibiyim boynum bükük,
ve yüzlerce dönüm ayçiçeği tarlasındaki,
tek bir mısır gibiyim alnım açık başım dik.
not:bu şiirimi üniversiteyi bitirmeye az kalmış ama hastalıığı nedeniyle bitiremeyen,ve çalışamayan,
anne ve baba'sını kısa zaman önce kaybeden,çevresindeki insanların sahte dost olduğunu anlayıp
binlerce kişinin içinde yalnızlığı yaşayan çok sevdiğim ve değer verdiğim AYHAN TURAN abime yazdım.saygılarımla
geceye düşmüş yine binlerce yıldız, ay ise kalmış yapa yalnız,
binlerce kişinin içindeki ben, sanki çöl ortasında yaşıyorum neden.?
konuşsam sesimi yel alıyor, her tuttuğum el elimi yakıyor,
tebrik ederim
çok güzel bir şiirdi abim
yüreğine sağlık
sağol teşekkür edrim değerli yorumun için amin demekten başka ne gelir elden
yalnızlık insanın içindedir sevgili cengizim... Dosta yazılan yazılar, suya yazılanlar gibi değildir...Eline sağlık abim...😙🤐😙
öncelikle duyarlı yüreğinizi tebirk ediyorum 👍 benimde bir arkadaşım maddi imkansızlık nedeniyle okulunu yarım bırakmak zorunda kalmıştı 🙂 notunu okuyunca aklıma o geldi birden.. allah herkesin maddi / manevi yardımcısı olsun....