Kar Üstünde Ateş
Şair şair’e seslendi
Ağaçlar da şiire benzer
Kuru dallardan dökülür yapraklar
Kafiyesiz cümlemin sılasına hasret gider çatlamış dudağım
Silisli sacla boyanmış,kilometre
levhasına şehirlerim eklenir
Şehirlerim kar altında
Kar üstünde ateş
Sadece
Ve sadece
ellerim üşüyor
Şair şair’e bir gül uzattı
Yığınla fotoğraf,yığınla anı
Kolon direnci
Kolon demiri
Balkon sefalarının edebi metni şimdi
Güleç yüzlü,anısı hüzne kalır yüzler
Gülün narkında ağlıyor şimdi
Rengin güz yanığı
Her biri el işlemesi
anne ninnisi
başımda gök ezgisi şimdi
Şair şair’e ağladı
Ağarmış saçların,bir tutamına
dokundu esirgeme çocuğu
kurum,gri koridorlu kurum
sallandı
Yer yenmişti richter ölçeğini
Yer yeri öpmüştü
Yer ağlamıştı
dayan yavrum
Dayan ki
Umut cadde boyu gülüşün olsun
Çocuk ağlamadı
Şair ağladı
Yurdum ağlıyor şimdi
Şair durumunu güncelledi
Dünyanın öbür ucundaki fener
Işığını vurunca rüzgara
Değişecek mevsim
Biliyorum “yürek haraba”
Ülkem gibi ürkek
Anısı göçük altında
Şair
Köşe bucağı olmayan masanın
bir yanına
Telve tortusu
Gözyaşı
Ve
Şiiri koydu
Masa
Beyaz örtülüydü
Fotoğraflar beyazdı
Şair Şair’e kalem verdi
Yüz kere yüz şiir
Yüz kere bin harf
Yüz kere milyon cümle
Şair insanı sevdi …
Hepimiz ağlıyoruz, yas tutuyoruz. Enkazdan bir kişi kurtulsa sevinçten ağlıyoruz. Her bir yiten canımız için ayrı ayrı üzülüp ağlıyoruz. Ülkemiz olarak çok büyük bir sınav veriyoruz. İnşallah el ele bu büyük afetin yaralarını bir an önce sarmayı başarırız. Depremde vefat eden insanlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum. Rabbim yaralılarımıza acil şifalar versin. Rabbim beterinden saklasın. Milletimizin başı sağ olsun.
Şair ki şaire kalemiyle yüreğinden yükselen umudu ve dileğini uzattı ağlaştıkları anıyı anımsayıp yine uzansın istedi elleri üşüyen bedenlere ses ver artık dedi Sait hocaya ömrün belki de en uzun bekleyişi bitsin istiyoruz tüm kalbimizle ...
Yüreği insana adanmış şair'e bu güzel ve anlamlı şiiri için çok teşekkür ederim Saygılar Cemal bey