Kumdan Kaleler
"Tan vaktinin loşluğuna gömülmüş
Ağlarım gece için "
Kumdan kaleler yaparım
Çocuk ellerimle
Ne umursarım geçen zamanı
Ne de vazgeçerim yapıp bozmaktan
Soğuk bakışlarımda birikir yağmur bulutları
Bilirim daha yaşanmamış öykülerle doludur
Beklediğim yağmur damlaları
Kumdan kaleler yaparım
Yetişkin ellerimle
Ne zevk alırım yaptığımdan
Ne de huzur
Bulunmaz hazineyi heba ettiğimi sanırım
Tekdüze süren yaşamdan
Oysa yaşam doluydu
Yağan her damla
Kumdan kaleler yaparım
Yaşlı ellerimle
Ne ağlarım üzüntüden
Ne de gülerim mutluluktan
Önümdeki maziye dalmış da giderim
Öyle hazin gözlerle
Ve sel olup götürür her şeyimi
Biriken yağmur damlaları
Şimdi çıplak bir özle kalmışım
Ellerimden yoksun
Üşütür beni öfkeli poyraz
Oysa almıştı beni içine kumdan kaleler
Pişmanlık damlaları yağmadan
"Gurubun loşluğuna gömülmüş
Ağlarım gündüz için "
Hayatın içinde hep yaptığımız kumdan kaleler, ördüğümüz yumak yumak sevgiler. Kimi zaman da birileri gelip yıkıyor o kumdan kaleleri ve ördüğümüz sevgi duvarlarını. Sağlam tutmak lazım dostlukları, sevgi ile harmanlamak lazım bazı zaman yanımızdakileri... Sarılmak lazım dostlara sımsıkı... Kutlarım içtenlikle güzel şiirdi...
Yürekten tebrikler Aydın bey ... Saygılarımla BOZIKIS IOANNIS
Yağmur işte bazen de özlem olur yağar üzerimize. Tebrik ederim Hasan şairim. 🧿
Tebrikler kutlarım
İyi şiir