Kurşun Sekmesinde Hicran Şahlanır...

Soluksuz bir telaşın
Bıçak sırtı kesiğinde yaralanır/sın
Dalga dalga boğulur/sun gözyaşına
Sağlam dal kalmadan koparılır/sın
Kırılır/sın
Hüzünlenir/sin
Yandıkça kanar/sın
Kandıkça yanar...





...




Bir ateş bu
Damla damla avuçlara yansıyan...






Toprak hayat bulmuştu
Su aktıkça oluk oluk
Ateşle dansıydı avuçların
Közünde hüzün parlaması
Göz alıcı rengiyle...






Ah... Yakılası sessiz zılgıt sus geldi yine demi...





Ayı ışığı şakaklarına uzanmıştı
Tutunuyordu geceye insanoğlu
Namüsait bir duyguyla avuntu belki de
Aynalara küsmüştü yüz
Karanlık gölgelerin elleri uzadıkça
Sönmüştü tebessümler...
Öfke günü köreltir,
Umut mülteci kedere firar ederken
Hıçkırıklı gözyaşı düşen her kaidede misafir...




Güvercin gözlerinden
Çekilmiş can...
Zaman/sızım,
Zamansız yazgıya peşi sıra takılan
Kanat/sızım...







Engerekli pusunun
Daraltılmış kavislerinde ayak üstü yargılanmış/ız
Ve
Kederin gün aşırı mukavemetinde
Vicdanın hüner sayıldığı
Kays tınısında çağlama...
Ah...ki ah yürek ağladıkça
Yağmurlar eksik değil
Umut kepir toprakta...









Ay ışığı gözyaşı yansımasında
Tuzlu suyu zehir sanan çağlama
Katıksız öfkesinde...
Kıyısında çiçek soldu aheste...







Güneş,
Tutulası sarı oda....
Düşsel incinme...








Akşam olalı çok oldu
Devriye adımlarında karanlıklar
Güneş arka mahallenin didarı
Koştukça kurşun sekmesinde hicran şahlanır
Ahu zar çıkmaz yürek ininden
Sus konuk bağıran yaşlarına...





Kar altında buzul mavi çocuk
Titreyen leblerinde tümceler buruk...





İşte böyle,
Umut sıska kalmış
Doğacak gün kırık pencereden sarkmıyor
Kan kaybettikçe yarın
Dün gelişi güzel gülümsemekte...





Bilemedik bir türlü
Gece yol almayı öğrenemedik...
Alnından vuramadık heceyi...






Ah güneş yanıyor ömür...
Güvercinler kızardı
Kanatları köz köz
Kaç zamandır şafağın namlusunda
Kızıl martılar
Yarım kalan ezgide turnalar...
Ve yıldızlar alnımızı yaktıkça
Sızısında sancılara tutunduk...





?acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimizde?